1983 yılı itibariyle devrim niteliğinde bir film olan Koyaanisqatsi - Hayatın Özü, hayatın imgesel dengesine(ve dengesizliğine) yakılan bir ağıt niteliğinde. Görüntüden görüntüye geçerek, sonunda tüm görüntülerin tek bir görüntünün yansımasından ibaret olduğunu ispatlamaya çalışan film, tabiat bilimleriyle ve sosyal-antropolojiyle bağlarını sıkılaştırıyor.

Otuz yıldır hayatın anlamını görüntülerin toplamından çıkarmaya çalışan yönetmen Godfrey Reggio’nun en iyi belgeseli olarak görülen Koyaanisqatsi; doğa ve medeniyet arasındaki çelişkiyi ortaya koyan Powaqqatsi ve Naqoyqatsi ile beraber oluşan bir üçlemenin ilk ayağını teşkil ediyor. Koyaanisqatsi - Hayatın Özü, 6 yılda toplanan görüntüleri ve 3 yılda hazırlanan müzikleriyle, hiçbir diyalog içermemesine rağmen gelmiş geçmiş en etkileyici belgesellerden biri.