Nazi Almanyası’nın Fransa egemenliğine açıkça destek vermesiyle tarihe geçmiş işbirlikçi bir rejim olan Vichy hükümeti dönemindeki yaşanmış olaylara sırtını dayayan bu siyasi drama, toplumsal olarak ihtiyaç duyduğumuz “adalet” kavramının bile bir sınıfın diğer sınıfa üstünlüğünü kanıtlamak için nasıl kullanıldığına dair nefis bir portre çiziyor.Politik sinemanın yaşayan efsanelerinden Costa-Gavras’ın yönetmen koltuğunda oturduğu 1975 yapımı Section Spéciale (Special Section), yönetmenin dünya görüşüne ve siyasi tutumuna karşı fikir edinebileceğimiz önemli filmlerden biri. Film, aynı zamanda Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü.

Deneyimsiz ve genç bir adam olan Nureddin, açık arttırmaya çıkarılan köle kız Zümrüd tarafından yeni efendi olarak seçilir. Kendi hataları yüzünden Zümrüd'ü kaybedince umutsuzca onu aramaya başlayacaktır.Arabistan ve İran'da yüzyıllar boyu anlatılmış hikayelerden esinlenmiş Pier Paolo Pasolini'nin Hayat Üçlemesi'nin son filmi olan Il Fiore Delle Mille e Una Notte (Arabian Nights) - Binbir Gece Masalları, Cannes Film Festivali'nde Jüri Özel Ödülü'nün de sahibi olmuştu.

Canterbury'e giden bir grup keşiş, yolda vakit öldürmek için birbirlerine öyküler anlatmaya başlarlar. Ancak bütün bu öykülerin ortak bir yanı vardır: hepsi de son derece açık saçık öykülerdir.Bu noktadan itibaren sırayla anlatılan öyküleri dinlemeye ve izlemeye başlarız. Açık saçık olmalarının yanında aslında hepsi de, kilise ve papazların yaşam tarzlarına yöneltilen bir eleştiri ve insan doğasında bulunan zaafların mizahi bir yoldan ele alınmasını içermektedir.Pier Paolo Pasolini'nin yönettiği I Racconti di Canterbury (The Canterbury Tales) - Aşk Bahçesi, Hayat Üçlemesi'nin ikinci filmi olmakta.

Pasolini’nin Hayat Üçlemesi adını verdiği filmlerinin ilki olan Il Decameron (The Decameron) - Dekameron'un Aşk Öyküleri, Boccaccio’nun yazdığı ve dünyanın ilk öyküsü olarak kabul edilen Decameron’un dokuz öyküsünden oluşuyor. On dört farklı geçiş yapılsa da, aslında Boccaccio’nun anlattığı dokuz öyküden biri ikiye, diğeri de beş parçaya bölünmüş ve bunda altıncı günün beşinci hikayesi olan ressam Giotto öyküsü, Pasolini’nin hayal dünyasıyla birleştirilerek anlatılıyor.Film, Pasolini’nin izlenmesi en kolay filmlerinden biri olarak kabul ediliyor. Bunun yanı sıra, içerdiği cinsellik ve Boccaccio’nun öykülerindeki mizahı başarıyla yansıtması İtalya’da bir süre revaçta olan seks komedilerinin öncülerinden sayılıyor. Seçtiği hikayeler ile Boccaccio’nun tarzına uygun olarak hem cinselliği hem mizahı hem de eleştiriyi bir araya getiren Pasolini’nin asıl anlatmak istediği şey ise, Ortaçağ’da geçen bu insanların hayatı ile şimdiki dünya arasındaki benzerlik… Aynı kadın-erkek ilişkileri, aynı aldatmalar, insanların aynı şekilde birbirini kandırması, dolandırması, din adamlarının aynı yozlaşmışlığı, insanların dine karşı aynı iki yüzlülüğü, aynı sahtekarlık… Değişen sadece yüzyıllar, geriye kalan her şey ise yerli yerinde Pasolini’nin anlatımında…

Charles Chaplin’in ilk sesli filmi Büyük Diktatör’ün yapım sürecini ve Chaplin ile Hitler’in ortak taraflarını anlatan büyüleyici bir belgesel. Belgeselde Charles’ın kardeşi Sydney tarafından çekilen sahnelerin amatör çekimlerini de var. Daha önce hiçbir yerde görülmeyen bu görüntüleri kızı Victoria bodrum katında bulduğu eski bir bavulu karıştırırken bulur. Ham görüntüler, çekimlerine Adolf Hitler’in batı dünyasında büyük bir tehlike olarak görülmeye başlamasından önce başlanan Chaplin’in bu klasikleşmiş filmine alternatif bir bakış açısı sunuyor.

Belgesel, savaş yıllarında İngiltere'yi canlı tutan, ekonomik çöküntüde bile daha iyi, birbirine kenetlenmiş bir refah ülkesinin hayalini kuran bir birlik ruhunun öyküsünü anlatıyor. Yönetmen Ken Loach, arşiv görüntülerden, ses kayıtlarından ve yeni yapılmış röportajlardan ortaya çıkardığı hem siyasal hem de toplumsal anlamda çarpıcı belgeselinde "daha iyi bir dünya hayaliyle yola çıkanların kararlılığını hatırlatmayı" amaçlıyor.The Spirit of '45 - '45 Ruhu, Dünya prömiyerini Berlin Film Festivali'nde yapmıştı.

Bastırılmış, susturulmuş ve yoksullukla geçen 45 yıl. Konuşamayan, itiraz edemeyen, askeri rejime boyun eğmek zorunda kalan 45 milyon insan. Ve tüm yaşananları dünyanın bilmesini isteyen, bilindiğinde koşulların değişeceğini ümit eden bir avuç haberci. Belgesel, 2007 yılında tüm dünyanın kısa bir süre de olsa tanıklık edebildiği isyanı, amatör el kameralarıyla canları pahasına kaydeden Burmalı gazetecilerin gözünden seyirciye ulaştırıyor.Depresif ve ürkütücü başlayan belgesel, fırtına öncesi sessizliğin habercisi aslında. 5 kişinin grup halinde yürümesinin yasak olduğu ülkede, yüzyıllardır siyasete karışmamış Budist rahiplerin öncülüğünde büyük bir protesto başlıyor. Yüz binlerce rahibin yürüyüşü halka da cesaret veriyor ve protestolar ülke çapında yaygınlaşıyor. İki kutsal, iki dokunulmaz; din ve ordu arasındaki bu karşılıklı çekişme nasıl sonlanıyor? Sorunun cevabı şimdilik umutları kırsa da yakalandıklarında ömür boyu hapis cezası almaları kesin olan "casus" gazeteciler tüm süreci ustalıkla anlatıyorlar. Çektikleri görüntüleri Norveç'e göndererek uydu aracılığıyla tüm dünyaya yayarken çektikleri zorluklar, ülkedeki rejimin çirkinliklerini de ortaya seriyor.Burma VJ: Reporter i Et Lukket Land (Burma VJ: Reporting from a Closed Country) - Burma VJ: Kapalı Bir Ülkeden Haberler, kapalı bir ülkeden haberler izleyenleri gerçeklikle buluşturma konusunda ciddi bir belgeselcilik çalışması olmasının yanı sıra, uzak ama gerçek bir distopyayı bir kez daha sorgulamamızı sağlıyor.

18 Kasım 1978 günü Guyana toprakları üzerinde kurulmuş Jonestown kasabasında yaşayan People's Temple (Halkın Tapınağı) Tarikatı'na mensup 900'den fazla kişi, tarikat liderleri Jim Jones (James Warren Jones)'un vaazı üzerine siyanür içerek intihar etti. İntihar etmek istemeyen üyeler silahla vurularak öldürüldü. Belgesel; bu toplu intiharın başlangıcına, insanların nasıl bir olaya veya olguya sıkı sıkıya inandıklarına ve bu olayın sonuçlarına ilişkin çeşitli röportaj ve bilgileri içeriyor.

Abel Gance'ın günümüze kadar ulaşan en uzun versiyonu 333 dakika olan 1927 yapımı biyografik filmi, konu aldığı tarihi kişiliği tatmin edecek boyutta bir destan. Bonaparte'ın hayatını, 1780'deki kartopu savaşlarını yönettiği okul günlerinden başlayıp 1796'daki İtalya zaferine dek izleyen film, buna karşılık çağdaş standartlara göre derinlikten yoksun. Gance'ın gözünde Napolyon psikolojik bir kahraman değil, bir 'kader adamı' idi.Gance, muhteşem bir sekansta kamerayı, sanki bir trapezin üstündeymişçesine dekorun üstünde sallayarak devrimci ruhu yakaladı. Çekim tekniğinin en görkemli başarısı, Cinerama'nın ortaya çıkmasından neredeyse 30 yıl önce kullandığı Polyvision (üç projektör kullanılarak üçlü perde görüntüsü yaratılan bölünmüş perde efekti) tekniğidir.

Brezilya tarihinin en dramatik dönemlerinden birini keşfe çıkan bu belgeselde, kişisel ve siyasi düzlem iç içe geçiyor. Devlet başkanları Dilma Rousseff ve Lula da Silva gibi geçmişteki ve günümüzdeki liderlerin yaşadıklarına benzersiz bir erişime sahip olan yönetmen Petra Costa, bunu kendi ailesinin karmaşık siyasi ve endüstriyel geçmişine dair hikayelerle bir araya getirerek siyasetçilerin yükselişine ve düşüşüne ve geride bıraktıkları ciddi şekilde kutuplaşmış bir ulusa tanıklık ediyor.İki Brezilya başkanlığının ardındaki karmaşık gerçeği keşfe çıkan The Edge of Democracy - Demokrasinin Sınırı, Sundance Film Festivali'nde de gösterim imkanı bulmuştu.

Film, çok ünlü bir sopranonun ölümünün ardından vasiyetinin üzerine yakılıp, küllerinin doğduğu adaya götürülmesi için çıkılan, birçok ünlü ismin katıldığı bir gemi yolculuğunu konu ediniyor.Federico Fellini'nin yönettiği E La Nave Va (And the Ship Sails On) - Ve Gemi Gidiyor, toplam 11 ödüle sahip bir yapım.

Yönetmen Marcel Orphüls, bu 267 dakikalık filmin ana merkezinde, hayatı boyunca fotoğrafçılardan kaçmayı başarmış bir Nazi'yi ele alıyor. Film, merkezinde yer alan adamın neredeyse görünmez olmasından ve Orphüls'ün soykırımın dehşetini filme alınmış ya da fotoğraflanmış kanıtlar yerine sözlü ifadelerle anımsatma kararlılığı sonucunda ortaya muazzam bir belgesel çıkıyor.Hotel Terminus, En İyi Belgesel dalında Oscar almasının yanı sıra Cannes Film Festivali'nde de FIPRESCI ödülünü kazanmıştı. Filmin toplam 5 ödülü bulunuyor.

Sene 1945-46. 10 yaşındaki Eda ve onun arkadaşı Tonda, Prag dışındaki küçük bir köyde yaşamaktadırlar. Okulda, sınıfları çok vahşi ve disiplinsiz olduğundan öğretmenleri istifa eder ve yerine militan Igor Hnidzo gelir. Kendisi çok katıdır ama aynı zamanda adildir. Tek zaafı da genç kadınlara olan ilgisidir..Oscar adaylığı da bulunan Obecna Skola (The Elementary School) - Ortaokul, 2 ödüle sahip bir film.

1884’ten 1894’e kabaca bir kronolojiyi takiben Norveçli sanatçı Edvard Munch’un ekspresyonizme önayak oluşunu; Kuzey Avrupa'nın en çok çamur atılan ve en tartışmalı sanatçısı oluşunu anlatan film, ayrıca Edvard 5 yaşındayken annesinin veremden ölümünü ve 13 yaşına geldiğinde de (kendisinden 1 yaş büyük olan) kız kardeşinin akciğer yetmezliğinden ölümünü geri dönüş sahneleriyle anlatıyor. Film, Munch’un Bayan Heiberg ile yaşadığı kısa ilişkiden, Christiania’da anarşist Hans Jeager’ın topluluğuna iştirakinden ve daha sonra da Berlin’de Strindberg’e katılmasından kalıcı etkileri keşfetmemizi sağlıyor. Bunların yanında Munch’un melankolisi; tuval, karton, kağıt, taş ve ahşap üzerinde çalışma arzusu onun en derin hisleridir. 1974 yılında, Peter Watkins tarafından Norveç Televizyonu için çekilen bu uzun ama büyüleyici biyografi, ‘Çığlık’ı çizen adamın profilini çıkarırken drama teknikleriyle belgesel tekniklerini harmanlıyor. Munch’un konuşmadığı sahnelerde, İngilizce bir belgesel seslendirmesiyle akademik tonda Avrupa sanat dünyasındaki eğilimler, dünyadaki önemli olaylar bir bağlam içinde inceleniyor. Aynı zamanda dramatik sahneler profesyonel olmayan oyuncular tarafından Norveççe altyazılı olarak ve sık sık tıpkı tablolardaki figürler gibi izleyiciye sabit bir bakış atılarak oynanmıştır. Watkins, değişken ve serbest çağrışımlarla Munch’un genç bir ressam olarak yaptığı ailesine dair tüyler ürpertici çalışmalarını, evli bir kadınla yaşadığı kısa ilişkiyi ve annesiyle kız kardeşini tüberkülozdan kaybedişini, onun yaşadığı zamanla geçmişi arasında zikzaklar yaparak sunuyor. Film ayrıca, Munch’un çalışma sürecini, iki boyutlu çalışan sanatçılar hakkındaki filmlerin çoğunda eksik olan ince bir dokunuşla takdire şayan bir biçimde belgelendirerek sunuyor.

Doğup büyüdükleri yerden kuraklık, işsizlik, ekonomik ve sosyal kriz nedeniyle ayrılmak zorunda kalan Joad ailesinin yaşadığı sorunlar, ancak başka bir şehre gittiklerinde çözülebilecek cinstendir. Joad ailesi, bu yüzden California'ya göçmeyi seçer. Colifornia, ekonomik buhrandan kaçan binlerce insanın umut kapılarını araladığı yer olmuştur. Joad'larını durumu da farklı değildir. Burada iş, yiyecek yemek ve bir gelecek hayalleri içerisinde olacaklardır...Sinema ve edebiyat tarihinin önemli klasiklerinden biri olan yapım, Amerika'ya büyük hasarlar veren Büyük Buhran döneminde geçen bir öyküye odaklanıyor. İki dalda Oscar ödülü kazanan The Grapes of Wrath - Gazap Üzümleri, toplam 10 ödül kazanmış bir klasik.